Dirk Martens schilder
Randen
Onder die titel exposeer ik eind november in de inmiddels vertrouwde galerie Ruimte 34 een 26-tal landschappen in olieverf of aquarel.
De landschappen hebben met elkaar gemeen dat ik er de plekken in de natuur in opzoek waar de realiteit overgaat in een andere, gefascineerd als ik ben door wat er schuilt in een bosrand of door de wisselingen van de branding van de zee.
Ik schilder wars van anekdotiek. Soms tracht de abstractie mijn penseel over te nemen.
Ruimte 34, Cobdenstraat 34 in 2018 Antwerpen, elke dag van 13.30 u. tot 19 u. van 20 november tot 2 december 2024; vernissage op 19 november vanaf 19.30 u.
'Oranje bloemen', olieverf op doek, 80 x 100 cm, 11 april 2024
'Zon/De waan dat ik een Aert van der Neer bezat',
olieverf op doek, 80 x 100 cm, 7 december 2022
'Nacht boven Zeeland', aquarel op papier, 13 x 20,5 cm, 22 oktober 2021
Onder deze enigmatische titel heb ik van 28 maart tot 10 april 2023 een homogeen, sober ensemble van 26 landschappen in olieverf en aquarel tentoongesteld in Ruimte 34, Cobdenstraat 34 in Antwerpen.
De reacties van de bezoekers gaven me een hart onder de riem. Blijkt dat ik steeds meer loskom van het anekdotische in mijn landschappen. Ze worden nog wel gedomineerd door stilte en leegte, maar ik flirt met de abstractie die erin verscholen zit.
Mijn penseel kruipt almaar dieper het landschap in.
'Vurrukkulluk', was de reactie van een leeftijdsgenoot van me.
In mijn landschappen tekenen zich steeds meer randen af. De branding van een kalme zee - verleiding of gevaar? Of de rand van een bos - geborgenheid of voorgeborchte? Zijn het grenzen?
Soms schrik ik van wat de verf me deed schilderen.
De wolkenluchten zijn een constante. Wolken blijven me fascineren. Ze lijken vederlicht, zijn loodzwaar, maar je vliegt er los doorheen. Ooit schreef ik de novelle 'Wolken bestaan niet', maar ze zijn alomtegenwoordig in mijn schilderijen.
Het is de stilte, de leegte, die overheerst in al die landschappen.
'Ondoordringbaar II', olieverf op doek, 80 x 120 cm, 18 januari 2020
Waarom ik landschappen schilder?
Wanneer ik er ben,
schilder ik ze in mijn gedachten.
Wanneer ik ze schilder,
ben ik er in mijn gedachten.
Altijd is er die afstand,
tussen daad en droom,
tussen verf en ruimte.
Het is die spanning
die me dwingt tot schilderen.
'Eerste studie voor voorzichtig zelfportret, met een hand de zon afschermend', aquarel op papier, 11 april 2021
Is er wel een zee,
nu ik niet over een strand loop?
Is er wel een oceaan,
nu ik niet vanop een klif kijk?
Is er wel een berg,
nu ik niet op een vallei hoop?
Is er wel een bos,
nu ik geen bomen kan zien?
Ìs er wel een woud,
nu ik van vlakten droom?
Is er wel een gletsjer,
nu ik geen ijs wil zien?
Is mijn strand er ginder wel,
als ik hier blijf?
Als daar nu een branding is
ben ik dan wel hier en nu?
'Lucht boven eiland (Schouwen-Duiveland)', aquarel op papier, 31 x 41 cm, 25 september 2013. In privébezit.
© Copyright. All Rights Reserved.